Voor het eerst gestaan

 Ondertussen is er weer heel wat gebeurd..

Gisterochtend kwam de fysiotherapeut. Duuk verheugde zich er al op, want vandaag mocht hij voor het eerst staan. Hij was erg benieuwd hoe zijn beentjes gingen voelen. 

Toen hij eindelijk kon staan kwam daar de big smile .. het voelde gek en de beentjes voelen zacht zei hij. Hij vond het mooi om te gaan staan. Nou.. en wij ook. We hadden allebei de tranen in de ogen. Duuk wist dat als je heel trots bent je ook traantjes in je ogen kan krijgen.. traantjes van geluk zei hij🍀 nou zeker Duuk ..dat kun je wel zeggen! 

Verder deze dag zijn de laatste slangetjes infusen weggehaald.  En maakt iedereen alles klaar voor de overplaatsing van het AMC naar het Roessingh van morgen ( vandaag dus) 

En toen was het zover 🎉 wat vond hij het spannend, maar stiekem toch ook heel gaaf! 

Het was wel een lange rit van bijna 2u. Maar hé .. als je met een ambulance rijdt moet je het ook goed doen 😄

Aangekomen op het Roessingh werd het druk. Het was af en aan met artsen, intakegesprekken, onderzoeken, behandelaars enz . Heel duidelijk en logisch dat Duuk de knollen op had.. Door zo’n gekke dag hadden we zijn medicatie ook niet op orde.. Hopelijk vannacht eens een nacht dat we wat uurtjes kunnen slapen. We hebben in tijden niet zo weinig slaap gehad als de afgelopen week! 

Morgen start Duuk zijn programma om 8.30.. en om 9.30 gaat hij zijn vaste fysio Jeanine zien. Daar kijkt Duuk naar uit! Het revalidatie traject start nu echt 💪