Thuis 🎉

Eindelijk zijn we thuis. Na 6wk ziekenhuis en revalidatiekliniek zit dit avontuur erop. De revalidatie gaat door.. het is een traject van een jaar, maar het pittigste gedeelte hebben we gehad 🙏

De dagen voor we naar huis kwamen waren voor Duuk best lastig. Hij was verdrietig omdat hij geen afscheid wou nemen. Hij ging Sarah missen en Aleandro ( de 2 kinderen waar hij veel contact mee had) de verpleegkundigen.. en de liften. Duuk ging tig x per dag omhoog met de lift. Het liefst naar de eerste verdieping om te kijken of Jessica ( vriendin van mij) aan het werk was. Super leuk om te zien hoe vrij hij werd. 

Even borreltje drinken bij Jessica. 

De dag van thuiskomst was fijn, raar en ook wel emotioneel. Alles was versierd 🎉

Duuk was zoekende met wat hij kon en wat hij leuk vond om mee te spelen. Dan merk je goed hoe belemmerd hij is in zijn kunnen. Dat frustreert natuurlijk. De pommy of mammoetskelter zijn te zwaar. Hij heeft kracht verloren wat logisch is. Maar dat zijn de leukste dingen waar hij mee kon spelen. Het is echt zoeken nog.. Zondag had hij een goede dag en heeft hij de nodige meters gemaakt met de posteriorwalker 

Voor nu is dit mijn laatste blog. Op den duur zal ik de voortgang delen d.m.v filmpjes. Voor onszelf ook leuk om terug te kijken en het verschil te zien 🙏🍀 Bedankt voor het volgen, de lieve meelevende berichtjes, voor de mega vele kaarten en de cadeaus die jullie hebben opgestuurd! Duuk vond het prachtig!!!