SDR operatie Duuk de Boer

Eindelijk zijn we thuis. Na 6wk ziekenhuis en revalidatiekliniek zit dit avontuur erop. De revalidatie gaat door.. het is een traject van een jaar, maar het pittigste gedeelte hebben we gehad 🙏 De dagen voor we naar huis kwamen waren voor Duuk best lastig. Hij was verdrietig omdat hij geen afscheid wou nemen. Hij ging Sarah missen en Aleandro ( de 2 kinderen waar hij veel contact mee had) de verpleegkundigen.. en de liften. Duuk ging tig x per dag omhoog met de lift. Het liefst naar de eerste verdieping om te kijken of Jessica ( vriendin van mij) aan het werk was. Super leuk om te zien hoe vrij hij werd.  Even borreltje drinken bij Jessica.  De dag van thuiskomst was fijn, raar en ook wel emotioneel. Alles was versierd 🎉 Duuk was zoekende met wat hij kon en wat hij leuk vond om mee te spelen. Dan merk je goed hoe belemmerd hij is in zijn kunnen. Dat frustreert natuurlijk. De pommy of mammoetskelter zijn te zwaar. Hij heeft kracht verloren wat logisch is. Maar dat zijn de leukste din

 De laatste tijd was er niet veel te melden. Duuk traint hard om zijn spieren sterker te maken. Dit zie je al terug in het lopen. Op de vrijdagmiddag en in het weekend trainen we zelf met Duuk. We hebben dan veel lol. Kegels omgooien en daarna zijwaartse oefeningen doen.  Afgelopen week hebben we gesprekken gehad met de arts en met de psycholoog. Hoe gaan we verder.. waar moeten wij ons op voorbereiden als Duuk definitief thuis komt. De arts is tevreden over de voortgang van Duuk. Al is het bij elk kind anders natuurlijk en ze hebben ook geen vergelijking met voorgangers.. is het duidelijk dat de sdr effect heeft op zijn lopen en stand. Hij heeft krachttesten gedaan bij Duuk en daar was hij best tevreden mee. Wat je ziet met het lopen is dat hij die krachten nog niet goed genoeg gebruikt. Hij heeft nog een beetje spaghetti benen. En weet zijn krachten/spieren daar nog niet goed voor te gebruiken. Hij liep eerder op zijn spasme, maar die is nu helemaal weg en zijn hersens moeten nu lere

 Helaas maar ook weer begrijpelijk kunnen we nog niet naar huis. Van te voren kun je je toch niet echt goed voorbereiden/bedenken hoe het gaat lopen, want het loopt altijd weer anders. Gelukkig heeft Duuk ondertussen helemaal zijn draai hier gevonden. Hij kletst hier met mede patiënten en met de verpleging. Hij rijdt graag met zijn rolstoel over de gang en komt zelfs af en toe in het kantoor van de verpleegkundigen! Mooi om te zien hoe hij hierin is gegroeid.  Duuk werkt super hard met de fysio. Zware oefeningen om zijn spierkracht te versterken op plekken waar het nodig is. Elke dag tig x traplopen..Echt knap en dat zonder te mopperen 💪 ( tenzij mama een x meekijkt😬)  Deze week kwam “tekenen voor kinderen” langs. Toevallig heeft hij ooit voor Duuk een tekening gemaakt in het ZGT bij een opname. En nu een paar jaar later hier! Dit x van Ziva en hemzelf ❤️ Afgelopen dinsdag moesten we naar het VuMC voor de spalken passen. Bij dit traject hoort ook een speciale spalk. Een spalk die erv